Archives Events

Επισκεπτόμενος την Αθήνα στα 1903 ο Δανός συνθέτης Καρλ Νήλσεν έγραψε την περίφημη εισαγωγή για ορχήστρα «Ήλιος» ως έναν ύμνο στο άπλετο αττικό φως. Μία ανάλογη αίσθηση λαμπρότητας αφήνει και το Κοντσέρτο του καλοκαιριού (1928) του Ιταλού Ιλντεμπράντο Πιτσέτι, που θεωρείται το σπουδαιότερο έργο του. Θυμίζοντας την Ποιμενική Συμφωνία του Μπετόβεν, ο Πιτσέτι περιγράφει μία μεσογειακή καλοκαιρινή μέρα αναθέτοντας σε κάθε μέρος του έργου πρωταγωνιστικό ρόλο στο όμποε, το φλάουτο και το κλαρινέτο αντίστοιχα.

Παρόλο που οι προσλαμβάνουσες φυσικές παραστάσεις του Νορβηγού Έντβαρντ Γκρηγκ απείχαν σίγουρα πολύ από τις μεσογειακές, αυτό επ’ ουδενί δεν μειώνει το Φως του ρομαντισμού και του πάθους, που διαπνέει το Κοντσέρτο του για πιάνο, ένα από τα διαχρονικά πιο δημοφιλή έργα του. Σολίστ είναι ο διάσημος πιανίστας Γιάννης Βακαρέλης, ενώ την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών διευθύνει ο αρχιμουσικός και καλλιτεχνικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Μύρων Μιχαηλίδης.

Όταν ο Ρωμαίος στρατιώτης λόγχισε την δεξιά πλευρά του Εσταυρωμένου και από την πληγή έτρεξε «αίμα και ύδωρ», επιβεβαιώθηκε η υπέρτατη θυσία του Υιού του Ανθρώπου. Στην «Καθαρά Σινδόνη», με την οποία τυλίχθηκε κατόπιν το άψυχο σώμα Του, αντικατοπτρίζονται μέχρι σήμερα η πιο βαθιά πίστη και ελπίδα της Αιωνιότητας.

Το ορατόριο «Οι Επτά Τελευταίοι Λόγοι του Χριστού στον Σταυρό» του Χάυντν, ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά έργα της εποχής του, και η «Ταφή» του μεγάλου Δημήτρη Μητρόπουλου μάς μεταφέρουν και εκφράζουν την κορύφωση του Θείου Δράματος. Ο ώριμος Χάυντν του κλασικισμού και ο νεαρός, βαθιά πιστός αλλά και παθιασμένος Μητρόπουλος των αρχών του 20ού αιώνα, ίστανται ευλαβικά -ο καθένας με τον δικό του αυθεντικό τρόπο- απέναντι σε ένα Θεό, που επιλέγει την αυτοθυσία του.  

Μία ομάδα εκλεκτών λυρικών τραγουδιστών υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του Βασίλη Χριστόπουλου ξετυλίγουν έναν πολύπλευρο ύμνο του Θείου Πάθους με κλασικό μεγαλείο αλλά και νεανική ζέση.

Γεμάτη διονυσιακό αισθησιασμό αλλά και απολλώνια διαύγεια η Δεύτερη Σουίτα από το μπαλέτο του Αλμπέρ Ρουσέλ περιγράφει μοναδικά την μυσταγωγική ένωση της Αριάδνης με τον Διόνυσο. Και από την εκστατική της ατμόσφαιρα μεταφερόμαστε νοερά στην Ανατολή των παραμυθιών και της μαγείας, όπως την ένιωσε ο ποιητής Τρίσταν Κλίνγκσορ και την έκανε μουσική ο Μωρίς Ραβέλ. Σελίδες γεμάτες πάθος και ατέλειωτο αρμονικό πλούτο, ερμηνεύονται από την διακεκριμένη μεσόφωνο Ειρήνη Καράγιαννη.

Αναζητώντας την ελπίδα και την λύτρωση από την φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο ελβετικής καταγωγής Αρτύρ Ονεγκέρ (Arthur Honegger) αποφασίζει να βαδίσει στο μονοπάτι της Πίστης. Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό την διεύθυνση του μόνιμου αρχιμουσικού της, Βύρωνα Φιδετζή, παρουσιάζει την Τρίτη του Συμφωνία (1946), της οποίας κάθε μέρος παραπέμπει και σε ένα τμήμα της Λειτουργίας των καθολικών. Ο συνθέτης στοχάζεται πάνω στα δεινά του πολέμου αλλά ενσαρκώνει και το όραμα ενός κόσμου Αρμονίας, Ειρήνης και Αγάπης.

Τόσο οι συνθέτες όσο και ο σολίστ αυτής της συναυλίας σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την Μεγάλη Βρετανία. Ο κυπριακής καταγωγής δημιουργός Εύης Σαμμούτης και ο βιολίστας Αλέξανδρος Κούστας έχουν πραγματοποιήσει λαμπρές σπουδές στην Αγγλία και έχουν αναπτύξει εκεί σημαντική καλλιτεχνική δραστηριότητα. Ο δεύτερος εκτελεί ένα από τα σπουδαιότερα κοντσέρτα του ρεπερτορίου της βιόλας, αυτό του Άγγλου Γουίλιαμ Γουόλτον. Με πρότυπό του το Πρώτο Κοντσέρτο για βιολί του Προκόφιεφ, το έργο αναδεικνύει μοναδικά το ιδιάζον ηχόχρωμα ενός οργάνου, που σπάνια έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε σε ρόλο σολιστικό.

Ο καταξιωμένος αρχιμουσικός Αλέξανδρος Μυράτ διευθύνει την πασίγνωστη Σκωτική Συμφωνία του Μέντελσον, που εμπνεύστηκε ο συνθέτης –κυριολεκτικά λατρεμένος από το βρετανικό κοινό της εποχής του- κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού του στην Σκωτία. Αναζητήστε και θα συναντήσετε μέσα στην συμφωνία τα μελαγχολικά τοπία, την παχιά ομίχλη, τις άγριες ακτές, τις ειδυλλιακές λίμνες και τα μεγαλόπρεπα κάστρα της σκωτσέζικης γης!

Το συναίσθημα της νοσταλγίας είναι διάχυτο στην ρώσικη τέχνη και μοιραία και στην ρώσικη μουσική. Η νοσταλγία αυτή μπορεί να πάρει τις πιο διαφορετικές μορφές, από μία γκρίζα μελαγχολία ή μία υπόγεια εκφραστικότητα μέχρι ένα παθιασμένο χορό ή μία κραυγή απόγνωσης. Αυτές και πολλές άλλες αποχρώσεις της νοσταλγίας αναδύονται τόσο στο γεμάτο λυρισμό κοντσέρτο για βιολί του Προκόφιεφ όσο και στους Συμφωνικούς Χορούς του Ραχμάνινοφ, που είναι και το κύκνειο άσμα του.  

Μία καταιγιστική απόδραση προς πιο ανάλαφρες σφαίρες προσφέρει το γεμάτο χιούμορ και ευθυμία Κοντσέρτο για ορχήστρα ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της σύγχρονης ρωσικής πρωτοπορίας, του Ροντιόν Σεντρίν.

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών φιλοξενεί δύο εξέχοντες καλλιτέχνες διεθνούς ακτινοβολίας, την βιολονίστα Αλίνα Πογκόστκινα, νικήτρια του μεγάλου διεθνούς διαγωνισμού Σιμπέλιους (2005) και τον μαέστρο από το Καζακστάν Άλαν Μπουριμπάγιεφ, που έχει ήδη στο ενεργητικό του συνεργασίες με πολλές από τις μεγαλύτερες ορχήστρες παγκοσμίως.

Η γαλλική μουσική είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την πρωτοτυπία και την αχαλίνωτη φαντασία. Απόψε γυρίζουμε στο μαγικό Παρίσι των τελών του 19ου αιώνα. Στο Παρίσι των καταραμένων ποιητών (Ρεμπώ, Βερλαίν, Μαλαρμέ), στο Παρίσι των μεγάλων ζωγράφων (Σεζάν, Μονέ, Ρενουάρ), στο Παρίσι των τόσο διαφορετικών συνθετών· εκεί συναντούμε τον ώριμο Σεζάρ Φρανκ, τον ανέμελο λάτρη του μουσικού παρελθόντος Καμίγ Σαιν-Σανς και τον νεαρό πρωτοπόρο Μωρίς Ραβέλ. Τα έργα της συναυλίας, που γράφτηκαν σε διάστημα μόλις δεκαπέντε ετών (1885 – 1899), συνιστούν ένα πανόραμα της μουσικής δημιουργίας στην Γαλλία της εποχής. 

Ο διεθνούς φήμης πιανίστας Γιώργος-Εμμανουήλ Λαζαρίδης ερμηνεύει τις γλαφυρές Συμφωνικές Παραλλαγές του Φρανκ και την πυροτεχνηματική Φαντασία «Άφρικα» του Σαιν-Σανς, που απηχεί τον αποικιακό «αγώνα ταχύτητας» για την εκμετάλλευση αφρικανικών εδαφών. Ο διακεκριμένος αρχιμουσικός Νίκος Τσούχλος διευθύνει την ονειρική και αριστοκρατική Παβάνα του Ραβέλ και την Συμφωνία του Φρανκ, έργο μεγαλόπνοο και βαθυστόχαστο, μία από τις υψηλότερες κορυφές του κινήματος του ρομαντισμού.

Το ταξίδι του νεαρού Μότσαρτ από τον Σεπτέμβριο του 1777 μέχρι τον Ιανουάριο του 1779 σε μεγάλα ευρωπαϊκά μουσικά κέντρα, όπως το Μόναχο, το Μανχάιμ και το Παρίσι, διεύρυνε σημαντικά τους μουσικούς του ορίζοντες και επηρέασε καταλυτικά την εξέλιξή του ως συνθέτη. Το Κοντσέρτο για φλάουτο και άρπα γράφτηκε κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού, ενώ η Συμφωνία αρ.32 και η Σερενάτα «του ταχυδρομικού κόρνου» αμέσως μετά την επιστροφή του στο Σάλτσμπουργκ. Έργα απαράμιλλης ομορφιάς και φινέτσας ξεδιπλώνουν μία αστείρευτη μελωδικότητα και απλότητα, χαρακτηριστικά ενός δημιουργού που έχει κατορθώσει να αγγίξει την ωριμότητα και την τελειότητα.

Η συναυλία συμπληρώνεται με ένα εκπληκτικά πνευματώδες και εύθυμο έργο του Αμερικανού Τζον Άνταμς, γραμμένο το 1995 για τα γενέθλια του μεγάλου αρχιμουσικού Σάιμον Ράτλ. Οι βασικοί συντελεστές της συναυλίας, ο προβεβλημένος μαέστρος Γιώργος Πέτρου και  οι σολίστ Μαριλένα Δωρή και Μαρία Μπιλντέα, υπόσχονται στο κοινό ένα αλησμόνητο μουσικό ταξίδι. 

Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Πελλέας και Μελισσάνθη, Τριστάνος και Ιζόλδη. Τρία από τα πιο γνωστά μυθικά ζευγάρια ερωτευμένων, τρεις διαχρονικές ερωτικές ιστορίες με τραγικό τέλος, στις οποίες ο έρωτας σφραγίζεται από τον θάνατο αλλά και μέσα από αυτόν βρίσκει τον δρόμο προς την απόλυτη ολοκλήρωσή του. Η θυσία της ζωής των ερωτευμένων ανοίγει για αυτούς τις πύλες μίας αιώνιας Νύχτας, ξένης προς το εφήμερο φως της ζωής, όπου ο απόλυτος Έρωτας είναι η μόνη αλήθεια και το πάθος η μόνη πραγματικότητα. 

Υπό την μπαγκέτα του αρχιμουσικού Βασίλη Χριστόπουλου ξαναζωντανεύουν τρία αριστουργήματα της μουσικής φιλολογίας του Ρομαντισμού, που αφηγούνται, σχολιάζουν και εν τέλει γίνονται ένα με τις ιστορίες των ερωτευμένων. Οι Μπερλιόζ, Φωρέ και Βάγκνερ, με το ιδιαίτερο ύφος και πρίσμα του ο καθένας, υμνούν με αφοπλιστική συναισθηματικότητα ένα υπέρτατο ανθρώπινο συναίσθημα αντλώντας την έμπνευσή τους από κορυφαία κείμενα όλων των εποχών. 

Η μεταλαμπάδευση γνώσης και εμπειρίας στους εκκολαπτόμενους μουσικούς του αύριο είναι -και οφείλει να είναι- ένα σοβαρό καθήκον για τους μουσικούς της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Στην ξεχωριστή αυτή συναυλία οι νέοι συνάδελφοι της Αθηναϊκής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων έχουν την ευκαιρία να καθήσουν πλάι στους μουσικούς της Κ.Ο.Α. και να μοιραστούν από κοινού την χαρά και την πρακτική της μουσικής δημιουργίας καθοδηγούμενοι από τους αρχιμουσικούς Αλέξανδρο Διαμαντή και Βασίλη Χριστόπουλο.

Παράλληλα, δύο φερέλπιδες νέοι Έλληνες καλλιτέχνες, ο συνθέτης Δημήτρης Οικονόμου και ο κλαρινετίστας Παύλος Σεράσης παρουσιάζουν δείγματα της μέχρι τώρα δουλειάς τους στο πρώτο μέρος της συναυλίας, ο πρώτος συνθέτοντας κατά παραγγελία της Κ.Ο.Α. ένα νέο συμφωνικό έργο και ο δεύτερος ερμηνεύοντας το κοντσέρτο του Μότσαρτ για ένα από τα πιο αγαπημένα του όργανα, το κλαρινέτο. Η πάντα συναρπαστική Πέμπτη Συμφωνία του Τσαϊκόφσκι υπόσχεται ένα θριαμβευτικό φινάλε!

Η «συνομιλία» δύο δημιουργών, που βίωσαν και εξέφρασαν μοναδικά στο έργο τους σημαντικές κοινωνικές και ανθρωπιστικές αξίες του 20ού αιώνα, είναι το δίχως άλλο μία αλησμόνητη και ανεκτίμητη εμπειρία.

Δεσμοί ζωής συνδέουν τον Μίκη Θεοδωράκη με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, που για μία ακόμη φορά τιμά την εμβληματική αυτή φυσιογνωμία της ελληνικής τέχνης παρουσιάζοντας δύο ώριμα συμφωνικά έργα του. Σολίστ στο Δεύτερο Κοντσέρτο για πιάνο ο παγκοσμίου φήμης πιανίστας Κυπριανός Κατσαρής.

Ο σημαντικός Έλληνας μαέστρος Λουκάς Καρυτινός, που έχει μεταξύ άλλων συνδέσει το όνομά του με ιστορικές εκτελέσεις έργων του Θεοδωράκη, οδηγεί την ΚΟΑ και στην ερμηνεία της Έκτης Συμφωνίας του Σοστακόβιτς. Ένα ευρύ πεδίο συναισθημάτων, στοχασμών και αισθήσεων αναδύεται από την πλούσια και πάντα επίκαιρη συμφωνική γραφή του Ρώσου συνθέτη, που ξεπερνά τα στενά όρια του σοσιαλιστικού ρεαλισμού και καταφέρνει να μιλά άμεσα και απτά στην ψυχή του σημερινού ακροατή.