Archives Events

Πέντε φίλοι είπαμε να ταξιδέψουμε. Να πάρουμε τη μουσική μας και να την απλώσουμε στον χρόνο. Κοντινό και μακρινό. Και να σας πάρουμε μαζί μας. Ο Καβάφης λέει πως «όταν χορεύεις γράφεις στη γη αυτό που θέλει να πει η ψυχή σου». Από την άλλη, η μουσική μιλά στην ψυχή και ανυψώνει το πνεύμα και το συναίσθημα. Κι εμείς παντρέψαμε τη μουσική με τον χορό και σας προσκαλούμε σε αυτό το πολυδιάστατο ταξίδι...

Το Κουαρτέτο για το Τέλος του Χρόνου, γραμμένο από τον Μεσσιάν το 1940-41 σε συνθήκες κράτησης σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, αποτελεί ένα από τα εμβληματικά έργα του 20ού αιώνα. Κατά τον συνθέτη, η κινητήρια δύναμη, που οδηγεί τον άνθρωπο από την άβυσσο του εγκλεισμού στην απελευθέρωση του πνεύματος, δεν είναι άλλη από την πίστη και την ελπίδα. Μέσα από αυτό το πρίσμα, το έργο του Μεσσιάν πλαισιώνεται με κείμενα παρμένα από το συγκλονιστικό ντοκουμέντο εγκλεισμού του Ηλία Βενέζη «Το Νούμερο 31328» και από την Αποκάλυψη, εδάφια της οποίας αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης του Κουαρτέτου.

Ο συνδυασμός τού βιολιού με το βιολοντσέλο στη μουσική δωματίου δεν είναι ο πιο συνηθισμένος. Δεν είναι όμως και ασυνήθιστος. Παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι συνθέτες αγνόησαν αυτόν το συνδυασμό, κάποιοι από αυτούς όχι μόνο ασχολήθηκαν, αλλά ανέδειξαν τις πολυποίκιλες δυνατότητες και ηχοχρώματα των δύο αυτών εγχόρδων μέσα από αριστουργηματικές συνθέσεις. Μέσα από τη σύνδεση τής παράδοσης τής κεντρικής Ευρώπης με τη δυτική γραφή τού Kodaly, τις λυρικές μελωδίες τού Martinu που αψηφούν τη βαρύτητα, το ιδιαίτερα προσωπικό και πρωτοποριακό ύφος τού Σκαλκώτα και την απαράμιλλη ομορφιά τής γαλλικής ιδιοσυγκρασίας τού Ravel, οι τέσσερις αυτοί συνθέτες μας ταξιδεύουν στην πιο δύσκολη περίοδο τού 20ου αιώνα, πριν και μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους και μας υπενθυμίζουν ότι η τέχνη όχι μόνο επιβιώνει, αλλά ανθίζει ακόμα και στους πιο χαλεπούς καιρούς

Το «12» αποτελεί την ηχητική αποτύπωση των μηνών του χρόνου με αφετηρία εικόνες και στιγμιότυπα που χαρακτηρίζουν τον καθέναν από αυτούς. Ξεδιπλώνεται μέσα από μινιμαλιστικές φόρμες και επαναλαμβανόμενα μοτίβα χρησιμοποιώντας τα γήινα ηχοχρώματα του πιάνου, του κόρνου, των εγχόρδων, των κιθαριστικών αρπισμών και των κρουστών, ισορροπώντας ανάμεσα στα τοπία της κινηματογραφικής και την ηλεκτρονική υφή της πειραματικής μουσικής. Ηχογραφημένο τον Ιούλιο του 2015, αποτελεί τον τρίτο από τους τέσσερις δίσκους της βραβευμένης συνθέτιδας και τραγουδοποιού Νεφέλης Λιούτα.

Στις αρχές του 20ού αιώνα, Αμερικανοί τρομπονίστες αναζητούν ρεπερτόριο και νέες συνθέσεις, με σκοπό την ανάδειξη του οργάνου τους. «Παγκανίνι του τρομπονιού» είχε χαρακτηριστεί ο Άρτουρ Πράιορ, που εξέλιξε την τεχνική του οργάνου τόσο, ώστε να θεωρηθεί σταθμός για τα χάλκινα πνευστά παγκοσμίως. Η συναυλία θα σας εμπλουτίσει με εικόνες, αισθήσεις, ακόμα και εκπλήξεις από τη σημαντική αυτή εποχή, αφού τα έργα τα οποία έχουμε επιλέξει είναι από συνθέτες τρομπονίστες για...τρομπονίστες!

Πολύ συχνά, πίσω από τον όρο «ελαφρά μουσική» κρύβονται πραγματικά διαμάντια· καθόλου δεν αποκλείεται μια μουσική που έχει γραφτεί με σκοπό να είναι (και) διασκεδαστική, να έχει καθ΄ εαυτή αξία και ποιότητα. Ας το ανακαλύψουμε μέσα από τις ανάλαφρες αλλά συνάμα ενδιαφέρουσες μουσικές επιλογές των μουσικών μας!

Όσο αληθές είναι πως τα έγχορδα όργανα είχαν τη «μερίδα του λέοντος» στη μουσική δωματίου του 18ου και 19ου αιώνα, άλλο τόσο αληθεύει πως στον 20ο αιώνα τα πνευστά ήρθαν δυναμικά στο προσκήνιο, καθώς πολλοί αξιόλογοι συνθέτες τα αξιοποίησαν σε αριστουργηματικές συνθέσεις μουσικής δωματίου. Κάποιες από αυτές, που σπάνια ακούμε στη χώρα μας, θα ερμηνεύσουν κορυφαίοι μουσικοί των ξύλινων πνευστών της Ορχήστρας μας.

Τα αδέλφια Λαέρτης και Ενκέλα Κοκολάνη, συνάδελφοι στην Κρατική Ορχήστρα, εξερευνούν από κοινού το ρεπερτόριο για βιολί και βιόλα, ερμηνεύοντας μία ποικιλία έργων, εκτεινόμενων από τον 18ο (Μότσαρτ) ως τον 20ο αιώνα (Μαρτινού και Βίλα-Λόμπος).

Οι εκλεκτοί κορνίστες της Ορχήστρας μας έχουν πάντα... τον τρόπο τους να κάνουν αισθητή την παρουσία τους! Και όχι μόνο στα μεγάλα συμφωνικά έργα αλλά, όπως θα αποδείξουν και στη συναυλία αυτή, αναλαμβάνοντας από μόνοι τους τα ηνία της μουσικής δράσης σε ένα πρόγραμμα που καλύπτει ένα τεράστιο χρονικό φάσμα από τον 17ο ως τον 21ο αιώνα.