Συνέντευξη της Τατιάνα Μαζουρένκο για τη συναυλία της με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις 10 Νοεμβρίου 2017
«Θα έρθει η ημέρα που η βιόλα θα βγει από τη σκιά του βιολιού και βιολοντσέλου. Το κοινό θα συνειδητοποιήσει πόσο κοντά είναι αυτό το όργανο στην ανθρώπινη φωνή, και πόσο απείρως πλούσιο και θαυμάσιο μπορεί να είναι» είπατε κάποτε και η αλήθεια είναι ότι το κάνατε πραγματικότητα, με την έννοια ότι είστε ανάμεσα σε εκείνους τους βιρτουόζους της βιόλας, οι οποίοι έχουν επεκτείνει σημαντικά το πεδίο εφαρμογής αυτού του μουσικού οργάνου τα τελευταία χρόνια. Θα μπορούσατε να μοιραστείτε μαζί μας τη χημεία που σας προσέλκυσε στη βιόλα;
Τ.Μ.- Νομίζω ότι ήταν η ιδιαίτερη ένταση αυτού του οργάνου, που έχει έναν πολύ δικό του «φωνητικό χαρακτήρα». Παράγει με έναν προσωπικό τρόπο πολλά ομιλούντα και πραγματικά στοιχεία στον ήχο. Και φυσικά, έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε σε πολύ υψηλές οκτάβες σαν βιολί και να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη θαυμάσια, βαθιά και ζεστή χορδή Ντο όπως στο τσέλο! Εμείς, οι βιολιστές, έχουμε στην εργαλειοθήκη μας τα πάντα! Χρειάζεται μόνο να μάθουμε πώς να χρησιμοποιήσουμε αυτούς τους μουσικούς θησαυρούς, ώστε να δημιουργήσουμε ένα ωραίο πολύχρωμο ήχο σε αυτό το ίσως πολυπλοκότερο έγχορδο όργανο.
Έχετε κερδίσει πολλά σημαντικά βραβεία και διακρίσεις. Πόσο σημαντική είναι η αναγνώριση για εσάς; Είναι αλήθεια ότι όσο πιο διάσημος είναι ο σολίστ, τόσο πιο ελεύθερος μπορεί να αισθάνεται όταν ερμηνεύει ένα κομμάτι;
Τ.Μ- Εάν δουλεύεις σκληρά, προσπαθείς να εξελίσσεσαι, και να μαθαίνεις, τότε βεβαίως, η αναγνώριση είναι πολύ σημαντική! Είμαστε καλλιτέχνες. Για τη μουσική μας, ο υψηλότερος και ο πιο σημαντικός στόχος, πρέπει να επιτευχθεί πάνω στη σκηνή κατά τη διάρκεια μιας ερμηνείας: «να δώσουμε» μουσική στους ανθρώπους. Αυτό νομίζω ότι ήταν και είναι πάντα εξαιρετικά σημαντικό για τους πιο παθιασμένους μουσικούς: να δώσουν! Με την ελπίδα, ότι στο κοινό θα αρέσει η μουσική μας, θα καταλάβουν τη γλώσσα μας και θα μας το ανταποδώσουν με αναγνώριση. Η ελευθερία στην ερμηνεία δεν έχει καμία σχέση με το στάτους, την ηλικία ή τις διακρίσεις. Το ταλέντο, η φαντασία, οι ιδέες, η γρήγορη αντίδραση, η τεχνικά ισχυρή βάση και το θάρρος είναι σημαντικά…
Το μπαρόκ και η τζαζ συναντώνται στο έργο του Γουόλτον, πώς αισθάνεστε για τη δημιουργία του;
Τ.Μ- Μου αρέσει πάρα πολύ το συγκεκριμένο Κοντσέρτο και πιστεύω ότι αυτό το έργο είναι γοητευτικότατο και πολύ ενδιαφέρον για τη βιόλα και την ορχήστρα. Μπορεί κανείς να ανακαλύψει πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά και ιδέες σε αυτή την παρτιτούρα (όπως τζαζ στοιχεία και ανατολίτικες επιρροές στο πρώτο μέρος, θεαματικά κεντρικά στοιχεία ασιατικού χορού στο δεύτερο μέρος, το φουγκάτο σε στιλ Χίντεμιτ στην αρχή του τρίτου μέρους, καθώς και το πιο λυρικό ντουέτο με τσέλο στο τέλος αυτής της υπέροχης συναυλίας.
Στη συναυλία θα ερμηνεύσετε το συναρπαστικό Κοντσέρτο του Γουόλτον για βιόλα και ορχήστρα. Πώς είναι αυτό το έργο καλλιτεχνικά προκλητικό ή δύσκολο για εσάς;
Τ.Μ.- Αυτό το Κοντσέρτο καλλιτεχνικά, δεν είναι καθόλου εύκολο, διότι διαθέτει όλους αυτούς τους πολύπλοκους χαρακτήρες και τους ρυθμούς, οι οποίοι αλλάζουν με μεγάλη κομψότητα. Πρέπει κανείς να είναι πολύ προσεκτικός, ώστε να αποδώσει με σαφήνεια τις αλλαγές αυτές. Είναι πολύ δύσκολο για όλους, πιστεύω, να παιχτεί αυτή τη μουσική με πραγματικό συναίσθημα και με τα αυθεντικά της χρώματα, όμως αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση, και το προσωπικό στοίχημα που έχω βάλει με τον εαυτό μου.