Κουαρτέτα εγχόρδων του Ludwig van Beethoven – 3η συναυλία

Τα δεκαέξι συνολικά κουαρτέτα εγχόρδων του Μπετόβεν (μαζί με τη «Μεγάλη Φούγκα», έργο 133) καλύπτουν όλη τη διάρκεια της δημιουργικής του ζωής αποτυπώνοντας ανάγλυφα την εξελικτική πορεία του προσωπικού του ύφους κατά τις τρεις συνθετικές του περιόδους. Από την κλασική συμμετρία και ανυπόκριτη διαύγεια των έξη κουαρτέτων, έργο 18, μέχρι τα βαθυστόχαστα τελευταία κουαρτέτα, που εκφράζουν με ενάργεια τις φιλοσοφικές και μεταφυσικές αναζητήσεις του ώριμου Μπετόβεν με μία πιο ρομαντική –αλλά και εγκεφαλική- απόπειρα προσπέλασης του Ωραίου, τα κουαρτέτα εγχόρδων αποτελούν έργα-σταθμούς μίας κοπιώδους διαδρομής διαρκούς ενδοσκόπησης και αισθητικής αναζήτησης. Παρά τις επιμέρους ιδιαιτερότητες και στοχεύσεις του καθενός, όλα διαπνέονται από το ίδιο ασυμβίβαστο και ελεύθερο πνεύμα του μεγάλου δημιουργού τους, ο οποίος στο κουαρτέτο εγχόρδων δικαιολογημένα έβλεπε ένα μοναδικό όχημα έκφρασης των πλέον μύχιων μουσικών του οραματισμών. Υπό αυτό το πρίσμα, τα κουαρτέτα του Μπετόβεν προσφέρουν διαχρονικά μία πρόκληση εμβάθυνσης και ουσίας για τους εκάστοτε εκτελεστές τους και ένα ανεκτίμητο πεδίο αστείρευτης απόλαυσης και προβληματισμού για τους ακροατές τους.