Λυρισμός και ενδοσκόπηση

Στην εποχή του Μότσαρτ το κλαρινέτο ήταν ένα πολύ νέο όργανο, που σταδιακά έκανε την εμφάνισή του στα μουσικά δρώμενα και κέρδιζε ολοένα και μεγαλύτερο έδαφος στις προτιμήσεις των συνθετών και την καρδιά του φιλόμουσου κοινού, γοητεύοντας με τον βελούδινο ήχο του και τις ποικίλες εκφραστικές του δυνατότητες. Ο Μότσαρτ ήταν ένας εκ των πρώτων συνθετών που στα τελευταία χρόνια της (σύντομης) ζωής του που αξιοποίησε το κλαρινέτο σε συμφωνικά έργα και έργα μουσικής δωματίου, αναδεικνύοντας όσο λίγοι τότε το πόσο ξεχωριστό όργανο ήταν! Στα χνάρια του, ο Μπραμς επίσης είδε στο κλαρινέτο ένα ηχόχρωμα μοναδικής απαλότητας και αισθαντικότητας, που τροφοδοτούσε την ώριμη συνθετική του σκέψη. Τα κουιντέτα των δύο μεγάλων μουσουργών, γραμμένα αμφότερα στας δυσμάς του βίου τους, αποτελούν ορόσημα του ρεπερτορίου για το υπέροχο αυτό πνευστό όργανο και για τη μουσική δωματίου γενικά.